Martin Scorsese napisał o Margot Robbie, że jej komediowemu geniuszowi i zadziorności blisko do Carole Lombard, stąpa po ziemi twardo jak Joan Crawford, a jej emocjonalna brawura przypomina Idę Lupino. Pytanie tylko, czy aktorka potrzebuje wizerunkowego wsparcia duchów poprzedniczek, gdyż sama radzi sobie doskonale. Przy tym ma kij bejsbolowy i nie zawaha się go użyć.
Twórczość Ivana Sena, choć gatunkowo niejednorodna, wydaje się bardzo konsekwentna. Pomijając kilka pojedynczych wyjątków – jak zrealizowany w zeszłym roku melodramat sci-fi „Expired” (2022) – problematyka filmów Australijczyka koncentruje się wokół aborygeńskiej mniejszości, dotykających jej rasowych uprzedzeń i napięć, obecnych i przeszłych, oraz ich konsekwencji. Tak było zarówno w społecznie zaangażowanych dramatach: debiutanckim „Pod chmurami” (2002) i utrzymanym w paradokumentalnej poetyce „Toomelah” (2011), który Sen zrealizował w rodzinnej miejscowości swojej aborygeńskiej matki, jak i neo-noirowym dyptyku: „Mystery Road” (2013) oraz „Goldstone” (2016), uzupełnionym przez tegoroczne „Limbo”.
Jesienna debata na temat strukturalnej przemocy seksualnej w fabryce snów nie toczyła się tylko na łamach prasy, w mediach społecznościowych i za zamkniętymi drzwiami korporacji. Wdarła się w bieżące praktyki oglądania i komentowania, sprawiła, że aktualna ramówka telewizyjna zaczęła puchnąć od nowych znaczeń. Przyjrzenie się kilku tytułom szczególnie wrażliwym na jesienne poruszenie eksponuje zwykle spychane na margines pytanie o relację między „efektem Weinsteina” a widzem.
ak właśnie lubię interpretować fenomen Kiepskich: w sztafażu ludowego teatrzyku kryje się coś nieposkromionego i nieprzewidywalnego, co bawi swoim odklejeniem od rzeczywistości, jednocześnie pozostając zrozumiałe i zabawne dla odbiorcy, który woli dowcip bliższy swoich realiów. Bohaterowie to figury wyjęte ze znajomego, oswojonego świata – piwosz, cwaniak, babcia – ale w poszczególnych odcinkach przygody wykraczają daleko poza zwyczajny humor sytuacyjny czy oparty na prostych zniekształceniach rzeczywistości, chwilami wkraczając niemal w czwartą gęstość.
Debiut pełnometrażowy Andrzeja Wajdy miał swe korzenie jeszcze w socrealizmie i sztandarowej dla tego okresu powieści Bohdana Czeszki o tym samym tytule. Lecz dzięki użytym środkom wyrazu i przeświadczeniu reżysera, że opowiadając o wojnie, mówi w imieniu swoich umarłych kolegów, „Pokolenie” stało się punktem zerowym polskiej szkoły filmowej. Film miał początkowo realizować Aleksander Ford, ale Czeszko był na tyle odważny, że sprzeciwił się jego kandydaturze i wskazał Wajdę, którego poznał w trakcie prac nad nieukończoną ostatecznie nowelą filmową „Kasia z tkalni nr 3”. Czeszko i Wajda pojechali razem na dokumentację do Nowej Huty i już wtedy pisarz zorientował się, że ma do czynienia z młodym, zdolnym reżyserem, który „wie, z czego można zrobić film, a z czego nie można”. Ford o dziwo odstąpił projekt Wajdzie i objął kierownictwo artystyczne nad filmem.
Jerzy Kawalerowicz u schyłku lat 60. zdecydował się na gruncie polskiego kina poruszyć kwestie, które do dziś są jednymi z najbardziej nurtujących w światowym kinie: seksualnej tożsamości i jej poszukiwania, ewoluujących ról kobiet i mężczyzn w relacji czy konieczności stałej pracy nad związkiem.
„Świat bez mistrza i pana w niczym nie przypomina tego, który istnieje obecnie. Jest to być może świat niemożliwy. Niemniej postulat ten ma siłę napędową, proponuje odcięcie się od karzących reguł i pobudza do marzenia o radykalnej przemianie” – deklarują Erika Balsom i Hila Peleg, kuratorki projektu „Bez mistrza, bez pana. Ruchomy obraz i feministyczne tworzenie światów”. Nie jest on jednak marzeniem o innym, równym dla wszystkich świecie, lecz diagnozą niesprawiedliwości i uciemiężenia, do jakich prowadzi świat, w którym żyjemy. Fantazja przynosi otuchę, ale czy w dobie globalnego konserwatywno-nacjonalistycznego backlashu świat niezbudowany na patriarchacie jest jeszcze możliwy choćby do wyobrażenia?
Aktualności
17. edycja Pięciu Smaków
17. Azjatycki Festiwal Filmowy Pięć Smaków, symbolizowany przez Wodnego Królika, odbędzie się w dniach 15-21 listopada w warszawskich kinach Muranów i Kinoteka. W wersji on-line potrwa aż do 3 grudnia! Wydarzenie realizowane będzie przez odmieniony zespół, ale pozostaje przeglądem najlepszych i najbardziej ekscytujących filmów azjatyckich. Już teraz serdecznie zapraszamy do kin i przed domowe ekrany.
W programie tegorocznej edycji znajdą się sekcje dobrze znane pięciosmakowej publiczności. Nowe Kino Azji będzie konkursowym przeglądem najciekawszych filmów twórców młodych lub jeszcze nie mających ekspozycji na światowych festiwalach. Asian Cinerama to z kolei sekcja pełna elektryzujących mainstreamowych hitów. Line-up uzupełnią trzy sekcje tematyczne – będzie focus na zupełnie nowy kierunek, retrospektywa wielkiego mistrza, i więcej. Program dostarczy całego spektrum emocji: będzie kameralnie, ale też epicko; chwilami romantycznie, a chwilami – strasznie.
Zachęcamy do śledzenia aktualności na stronie:
6. Octopus Film Festival
W dniach 8–13 sierpnia 2023 r. w Gdańsku Octopus Film Festival po raz szósty wynurzy się z morskich otchłani, by zaprezentować żądnym wrażeń widzom najciekawsze i najbardziej niezwykłe filmy gatunkowe z całego świata!
Ponownie będziecie mieli okazję obejrzeć najciekawsze premierowe filmy gatunkowe (i wybrać najlepszy z nich) dzięki Konkursowi Głównemu; inaczej spojrzeć na historię kina po obejrzeniu wyjątkowych retrospektyw; przyjrzeć się filmom zaprezentowanym w cyklach tematycznych; uczestniczyć w najbardziej nieokrzesanych pokazach specjalnych; wziąć udział w wyjątkowych warsztatach i spotkaniach z twórcami.
W tym roku zobaczymy 53 filmy pełnometrażowe na 73 seansach, w tym: polskie premiery w Konkursie Głównym, kultowe klasyki na seansach specjalnych, m.in.: „Climax”, „Dom na przeklętym wzgórzu”, „Kruk”, „Podwodne życie ze Stevem Zissou”, „Skinamarink”; dokumenty o historii kina czy retrospektywy Barbary Bouchet i Kyle’a Edwarda Balla.
Octopus to także blisko 40 filmów krótkometrażowych, m.in. w ramach pierwszej w historii festiwalu odsłony Octopus Shorts – Międzynarodowego Konkursu Filmów Krótkometrażowych.
W programie także: 10 zróżnicowanych lokalizacji pokazów, w tym 4 zupełnie nowe; nowe sekcje: Ośmiorniczki, Skate or Die, Cykl Turinga; klasyki festiwalu, czyli Seans ukryty, Seans z lektorem, Midnight Movies, VHS Hell Live oraz szereg wydarzeń dla branży filmowej w ramach Octopus Industry;
Pełny program:
„Drogi do wolności” – kino moralnego niepokoju
Od 1 lipca do 17 listopada 2023 w kinie Popiół i diament we wrocławskim Muzeum Pana Tadeusza odbędzie się przegląd „Drogi do wolności” – kino moralnego niepokoju. Pokazy są bezpłatne!
Przegląd jest przekrojem przez kino moralnego niepokoju, czyli nurtu artystycznego, którego twórcy za nadrzędny cel postawili sobie krytykę PRL-owskiej władzy. Wbrew cenzurze i realizacyjnym trudnościom wiele z filmów tego okresu reprezentuje wyjątkową wartość artystyczną i do dziś zachowało swoją uniwersalną aktualność. W cyklu znajdują się filmy takich twórców jak Krzysztof Zanussi, Agnieszka Holland czy Krzysztof Kieślowski.,
W programie znalazły się takie dzieła jak: „Barwy ochronne”, „Amator”, „Dyrygent”, „Constans”, „Ćma”, „Klincz”, „Bez miłości”, „Odwet” czy „Gorączka”.
Oprócz regularnych, pojedynczych pokazów, harmonogram przewiduje kilka sobotnich mini-retrospektyw, podczas których jednego dnia wyświetlone zostaną aż trzy filmy jednego twórcy. Będą to kolejno: Krzysztof Zanussi, Feliks Falk, Janusz Kijowski i Andrzej Wajda.
Szczegółowy harmonogram na stronie:
„Nie wybiera się przecież swojego czasu” – Polska Szkoła Filmowa [vol. II]
od 8 lipca do 30 listopada 2023 w kinie Popiół i diament we wrocławskim Muzeum Pana Tadeusza odbędzie się druga edycja przeglądu „Nie wybiera się przecież swojego czasu” – Polska Szkoła Filmowa. Pokazy są bezpłatne!
Tym razem, pokazywane będą tytuły mniej znane i jeszcze rzadziej wyświetlanie na kinowych ekranach. Są to dzieła często pomijane podczas retrospektyw dokonań najsłynniejszych polskich twórców takich jak Andrzej Wajda, Wojciech Jerzy Has czy Jerzy Skolimowski.
W programie znalazły się takie dzieła jak: „Ósmy dzień tygodnia”, „Prawdziwy koniec wielkiej wojny”, „Echo”, „Cień”, „Głos z tamtego świata”, „Życie raz jeszcze”, „Zaduszki” czy „Pokolenie”
Oprócz regularnych, pojedynczych pokazów, harmonogram przewiduje jedną mini-retrospektywę, podczas której jednego dnia wyświetlone zostaną aż trzy filmy Jerzego Skolimowskiego.
Każda z projekcji opatrzona będzie prelekcją przybliżającą konteksty historyczne i tematyczne kolejnych produkcji, co pozwoli widzom na poszerzenie wiedzy, jak na i pełniejsze zrozumienie wydźwięku poszczególnych dzieł.
Szczegółowy harmonogram na stronie:
17. wakacyjny festiwal filmowy LETNIE TANIE KINOBRANIE
7 lipca w krakowskim Kinie Pod Baranami rusza doroczny festiwal Letnie Tanie Kinobranie. To dwa miesiące z najlepszymi filmami minionych miesięcy i klasyką kina.
Tegoroczna, siedemnasta, edycja wakacyjnego festiwalu odbędzie się pod hasłem Wszystkie kolory kina. W programie ponad 100 filmów pogrupowanych w osiem tematycznych tygodni. Pokazy w Kinie Pod Baranami i w sali widowiskowej Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Dodatkowe seanse pod gwiazdami w Ogrodzie przy Muzeum Manggha.
KOLOR ŻÓŁTY to promienna barwa słońca, która prowokuje do uśmiechu; KOLOR NIEBIESKI niesie spokój i bezpieczeństwo; KOLOR POMARAŃCZOWY to odcień emocji i uczuć. Filmy tygodnia czwartego łączy KOLOR ZIELONY, przywołujący harmonię i równowagę, piątego KOLOR ZŁOTY – kojarzący się z bogactwem i luksusem, a szóstego KOLOR INDYGO, symbol samoświadomości i intuicji. Ostatnie tygodnie festiwalu to KOLOR FIOLETOWY – barwa szlachetności i duchowości oraz KOLOR CZERWONY – kolor ognia i pasji.
17. Letnie Tanie Kinobranie to także dwa specjalne pasma. Kultowe Kinobranie to ponadczasowe produkcje, które mimo upływu lat wciąż budzą prawdziwy zachwyt. Druga z sekcji – Rekomendacje Młodych Ambasadorów – została przygotowana wspólnie z grupą siedemnastu Młodych Ambasadorów Kina Pod Baranami, którzy podzielili się swoimi ulubionymi tytułami z ostatnich lat.
Więcej informacji na stronie:
DOC LAB POLAND 2023
20 projektów zakwalifikowało się do 9. edycji DOC LAB POLAND, największego w Polsce programu dla dokumentalistów, organizowanego od 2015 roku przez Fundację Filmową im. Władysława Ślesickiego. Wśród filmów na etapie rozwoju lub montażu, które wezmą udział w warsztatach, są nowe projekty reżyserowane przez uznanych i nagradzanych twórców, m.in. Agnieszkę Zwiefkę, Małgorzatę Goliszewską, Edytę Wróblewską , czy Łukasza Czajkę.
Nadal trwa nabór projektów na powiązany z Doc Lab Poland CEDOC MARKET (Central European Documentary Co-Production Market) – jedyny w Polsce międzynarodowy dokumentalny market koprodukcyjny. jak również nabór projektów filmów dokumentalnych z Ukrainy, które wezmą udział w warsztatach i pitchingach DOC LAB POLAND & UKRAINE.
Oba wydarzenia odbywają się w ramach KFF Industry podczas Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Aplikować można do końca marca 2023. Wcześniej w kwietniu, w Warszawie uczestnicy programu odbędą konsultacje z organizatorami programu, by jak najlepiej przygotować się do sesji krakowskiej. Sam pitching zostanie poprzedzony intensywnymi warsztatami prowadzonymi przez najlepszych europejskich ekspertów – w poprzednich latach byli to np. szefowa IDFA Forum Adriek van Nieuwenhuijzen, szefowa festiwalu DOK Leipzig Leena Pasanen, wieloletni dyrektor EDN Paul Pauwels.
Więcej informacji oraz regulamin i formularz zgłoszeniowy znajdziecie na stronie: