Animowany świat - nowy numer "EKRANów" w sprzedaży od 28 lutego!
Animacja filmowa – podobnie jak niegdyś kino aktorskie i dokumentalne – przestała być domeną li tylko plastyków, profesorów ASP i zawodowych artystów. Stała się dostępna niemal wszystkim, dzięki odpowiednim programom komputerowym, interfejsom i aplikacjom. Krótkie i dłuższe filmy można dziś tworzyć z dostępnych szablonów, montować, renderować i udźwiękawiać bez większego kłopotu. Dziś przed animatorami staje wyzwanie nieznane wcześniej: ogromna popularyzacja filmu animowanego, będącego jedną z najważniejszych gałęzi przemysłu kinematograficznego i rozwijanego za pomocą nowatorskich technik, ale też uprawianego przez coraz większą liczbę amatorów, dystrybuujących swe dzieła za pośrednictwem Internetu. O różnych aspektach kina animowanego dyskutujemy w tym numerze "EKRANów", opisując film hollywoodzki i rodzime kino artystyczne, animowane seriale MTV oraz machinimy.
- "Film animowany od zawsze wymykał się definicjom i próbom periodyzacji. W jego wypadku nie obowiązuje prawo chronologii, według którego kolejne epoki następują po sobie zgodnie z kierunkiem osi czasu. Współczesny widz animacji może czuć się jak Cooper, bohater filmu Interstellar, który wpadł do czarnej dziury. Ma jednoczesny dostęp do wszystkich tradycji, stylów, nurtów, szkół i technik, które rozwijają się równolegle, nie tylko wbrew rewolucji technologicznej, ale również na przekór wskazówkom zegara. Jesteśmy świadkami najbardziej twórczego okresu w historii animacji pełnometrażowej" – pisze Paweł Sitkiewicz o filmach animowanych z ostatnich kilkunastu lat.
- Rozmowa z Martą Pajek, Piotrem Dumałą, Mariuszem Wilczyńskim i Robertem Sową o tradycji i współczesności kina animowanego oraz zachodzących w nim przemianach.
Ponadto w numerze:
- Piotr Mirski analizuje meandry twórczości Jonathana Glazera: "Jeśli kino jest lustrem, w którym odbija się świat, to Glazer zajmuje się rozbijaniem tego lustra i układaniem z jego odłamków własnych kompozycji. Kompozycji mrocznych i pięknych, potrafiących równocześnie hipnotyzować i ciąć do krwi".
- "Przed laty Roland Barthes w swym słynnym eseju opisywał widza ‘wychodzącego z kina’; dziś pewnie zastanawiałby się nad tym, czemu ów widz nie wychodzi z domu". O odsłonach kinofilii praktykowanych w domowym zaciszu pisze Marcin Adamczak.
- "Jeszcze do niedawna nikt o nich nie słyszał, choć zajmują się wszystkim: od preprodukcji przez produkcję aż po postprodukcję. Nie są producentami, scenarzystami czy reżyserami, a przynajmniej nie tylko nimi". Tajniki profesji oraz sylwetki showrunnerów przedstawia Dawid Rydzek.
- O niezrealizowanym filmie Alaina Resnais opowiada Tadeusz Lubelski.
- Sylwetkę aktorską Mii Wasikowskiej prezentuje Ewa Szponar.
- Na wycieczkę do filmowego Berlina zaprasza Maciej Peplinski.
Zobacz pełny spis treści.
Kup teraz w e-sklepie.
"Co robimy w ukryciu", nowy film twórców "Boya” i "Flight of the Conchords" - Taiki Waititito i Jemaine Clementa - to wybuchowa mieszanka horroru i czarnej komedii zrealizowana w modnej konwencji mockumentu. Nowozelandzki film, wyróżniony kilkunastoma nagrodami, w tym nagrodą publiczności na 30. Warszawskiem Festiwalu Filmowym, trafi do polskich kin 27 lutego.
6 lutego krakowski DKF Rozpięci zaprasza na wyjątkowe spotkanie z kinem islandzkim. W programie pokazu znajdą się filmy trzech ostatnich laureatów narodowej nagrody Edda dla najlepszego filmu roku.
Jakie znaczenie mają filmowe adaptacje powieści Tolkiena dla widzów? Dlaczego je oglądamy? To zaledwie dwa z wielu pytań, jakie zadają autorzy projektu badającego widownię filmów z serii "Hobbit". W projekt ten, finansowany przez British Academy, zaangażowanych jest ponad 100 badaczy z 46 krajów, w tym z Polski. Aby wypełnić ankietę, wystarczy odwiedzić stronę: 
W książce "Maskarady męskości. Pragnienie homospołeczne w polskim kinie fabularnym" Sebastian Jagielski prześwietlił polskie kino fabularne pod kątem mniej lub bardziej ukrytych czy aluzyjnych przedstawień zjawisk homoerotycznych rodzaju męskiego. Ich sekretną obecność autor tropi na przestrzeni blisko ośmiu dekad – poczynając od jeszcze przedwojennych "Ślubów ułańskich" Mieczysława Krawicza z 1934 r. aż po "Salę samobójców" (2011) Jana Komasy.
