Kino współczesne • Ekrany

Kino współczesne

Stawić czoła historii. Wywiad z Radu Jude

„Wolę koncentrować się na realizacji filmów traktujących o współczesności tak, aby odzwierciedlały przeszłość. Z kolei filmy historyczne tworzę w taki sposób, by opowiadały o teraźniejszości” – mówi w rozmowie...

Kino z doświadczeniem migracyjnym

Zainteresowanie tematem migracji w kinie niemieckim sięga co najmniej końca lat 60., kiedy w RFN już od niemal dekady żyło pierwsze pokolenie imigrantów pochodzących z krajów Europy Południowej i...

Nauka śmiechu Bert Rebhandl Niemieckie kino od zawsze było postrzegane jako niezwykle poważne. Czy nowe pokolenie twórców będzie w stanie wyjść poza paradygmat wysokoartystycznego kina autorskiego?

Kino współczesne Animacja to mój dom. Wywiad z Michaelą Pavlatovą Marta Maciejewska „Stale muszę pracować nad sobą, swoją opinią, sprawdzać, czy jeśli to, co studenci prezentują, mi się nie podoba, to jest to błąd filmu czy może jednak mój. To jest dla mnie niezwykle ciekawe, ale jest to straszliwa praca” – z MICHAELĄ PAVLÁTOVĄ o byciu animatorką kiedyś i dziś, przemianach w animacji oraz pracy ze studentami rozmawia MARTA MACIEJEWSKA.

Kino współczesne Dziecięca historia kina? Problematyczny status filmu młodej widowni Miłosz Stelmach Kino skierowanej do dziecięcej i młodzieżowej widowni okupuje osobliwą pozycję w świecie kina i otaczającej go kulturze. Z jednej strony jest ono w niektórych formach niezwykle popularne, nadając ton współczesnej popkulturze i podbijając zestawienia box office’ów. Z drugiej jednak często bywa marginalizowane w społecznym, ale też filmoznawczym odbiorze, który projektuje dla niego specyficzną niszę.

Kino współczesne Bez ograniczeń. Dorosła kolonizacja kina dzieci Michał R. Wiśniewski Kino familijne zdradziło dzieci na rzecz dorosłych. Wyjście zachodnich filmów animowanych z „getta dzieciństwa” przez przypodobanie się gustom starszych odbiorców sprawiło, że filmy o dziecięcych sprawach zostały zepchnięte na margines. Lekceważenie dziecięcej perspektywy przez krytyków splata się z lekceważeniem dzieci w społeczeństwie.

Tracenie krajobrazu Joanna Najbor Krajobraz rozumiany jako motyw, tło lub pole symbolicznych znaczeń to coraz częstszy punkt wyjścia do badań nad filmami. Pejzaże antropocenu stają się też intrygującym filtrem w trakcie oglądania propozycji festiwalu Nowe Horyzonty. Chcąc oddać ich charakter, konieczna byłaby jednak rezygnacja z kompasu: zdanie się na intuicję, swobodna eksploracja, uważne trwanie.