Kino współczesne • Ekrany

Kino współczesne

Piosenka jest dobra na wszystko?

Muzyka to fale magnetyczne. Kiedy opuszczają źródło dźwięku, a następnie rozchodzą się w przestrzeni i docierają do narządów słuchu, niemal błyskawicznie wywołują reakcję organizmu. W momencie otrzymania przez mózg...

Ślad węglowy kina

Na pytanie o to, czy znajdujemy się o krok od katastrofy ekologicznej, coraz częściej dajemy odpowiedź twierdzącą. O dewastacji środowisk naturalnych mówimy w zaniepokojonym lub wręcz przerażonym trybie dokonanym....

Jak zgarnąć forsę. O piractwie w Rosji Paulina Gorlewska Przez ostatnie dziesięciolecia najbezpieczniejszą przystanią dla wszelkiej maści piratów była postsowiecka Rosja. Czerpanie materialnych korzyści z naruszania własności intelektualnej stało się tam uprawianym na skalę przemysłową intratnym biznesem, w który zamieszani byli w równej mierze bandyci, jak i milicjanci. W jurysprudencji kwestia ta pojawiła się dopiero w 1997 roku, a i wtedy żadne rozwiązanie prawne nie było w stanie nadążyć za rzeczywistością. Zmieniały się technologie, miejsca dystrybucji kaset VHS, płyt DVD i torrentów oraz gusta publiczności, ale jedna kwestia pozostaje niezmienna – w Rosji do dziś nie funkcjonuje powszechna świadomość istnienia praw autorskich.

Kino współczesne Głos filmu: o audiodeskryptorach Magdalena Urbańska Przyjęło się twierdzenie, że kino jest najbardziej egalitarną ze sztuk. Dostępną na całym świecie, o szerokim społecznym przekroju odbiorców i z równie obszerną ekranową reprezentacją. Ta ostatnia, obejmująca osoby z niepełnosprawnościami, maskuje fakt, że częściej niż w salach kinowych widzimy je na ekranie. Tymczasem coraz popularniejszym rozwiązaniem udostępniania filmów osobom niewidomym jest audiodeskrypcja. Nadal jednak wymaga licznych dodatkowych regulacji prawnych, by stała się narzędziem powszechnym.

Kino współczesne Włóczęga na granicy kina i muzyki. Tom Waits Tomasz Rabsztyn Tom Waits od dekady nie nagrał nowej płyty, lecz na szczęście nie zniknął zupełnie z pola widzenia i regularnie pojawia się na ekranie. Mimo że X muza pozostaje dla niego działalnością poboczną, poniekąd przypadkową, koniec końców pełni funkcję ekwiwalentną do muzyki. Filmowe role Waitsa, zestawione z tekstami piosenek czy konkretnymi albumami, pozwalają zauważyć wielopoziomową kreację jego wyobcowania. Artysta tworzy charakterystycznych i pozornie łatwych do zaszufladkowania bohaterów – zawsze jednak nadaje im nieoczywisty wymiar, wchodząc w dialog z własnymi dziełami.

Kino współczesne Greta Gerwig. Uroki niezręczności Ewa Szponar Greta Gerwig niewątpliwie przeszła długą drogę. Mam na myśli nie tylko jej podróż – realną i mentalną – którą odbyła jako egzaltowana nastolatka, gotowa na wszystko, by osiągnąć artystyczny sukces w dowolnej dziedzinie (po rezygnacji z baletu marzyła głównie o pisaniu dla teatru lub kina). Z zaściankowego w jej mniemaniu Sacramento w Kalifornii przyjechała do Nowego Jorku, by studiować w ekskluzywnym Barnard College. Jeszcze ważniejsza okazała się jej wędrówka po meandrach show-biznesu: od lekko nadpobudliwej diwy kina niezależnego po piątą w historii kobietę nominowaną do Oscara za reżyserię.

Usłysz moją historię. #MeToo i kino Małgorzata Pawłowska Hollywood zaprzepaściło szansę, by na #MeToo odpowiedzieć konkretnie i natychmiast, przynajmniej w filmowych fabułach. Szybkie i spektakularne ekskomuniki artystów molestujących podwładnych (przykład Kevina Spaceya), solidarność gwiazd na rozdaniu Złotych Globów czy zawiązanie inicjatywy Time’s Up nie przełożyły się na rozliczenie ze skandalem w produkcjach filmowych adresowanych do szerokiej widowni.