Historia kina • Ekrany

Historia kina

Kino niepokoju. João César Monteiro

„Już to kiedyś powiedziałem i powtórzę jeszcze raz: João César Monteiro, zarówno jako człowiek, jak i twórca, był wśród portugalskich, a nawet światowych filmowców przypadkiem wyjątkowym. Kontrolującym się schizofrenikiem,...

Obsesje outsidera. Kino Nicolasa Roega

Jeśliby szukać w historii brytyjskiej kinematografii filmowca, który w sposób szczególny wymykał się klasyfikacjom, wybór niechybnie padłby na Nicolasa Roega. Jego filmy niejednokrotnie odrzucano jako „dziwne”, „chore” lub zbyt...

Tony Palmer. Pan od rocka Barbara Szczekała Tony Palmer będzie gościem 24. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Etiuda & Anima w Krakowie (21–26 listopada), gdzie zaprezentowana zostanie retrospektywa jego twórczości.

Historia kina Aktorzy psychologiczni. Trzy interpretacje Systemu Kamila Kołacz Marlon Brando, Robert De Niro, Robert Duvall – te nazwiska silnie kojarzą się z amerykańską szkołą psychologicznego aktorstwa. Liczne opracowania sugerują, jakoby legendarni aktorzy w swojej pracy nad rolą filmową stosowali osławioną Metodę, przypisując w ten sposób spore zasługi charyzmatycznemu guru sztuki aktorskiej, Lee Strasbergowi. Mało kto ma świadomość, że żaden z tych gwiazdorów tak naprawdę nigdy nie był adeptem Metody.

Historia kina Rozstrzelania Wróblewskiego i Wajdy Tadeusz Lubelski Poznali się pod koniec 1946 roku w Krakowie, gdzie obaj studiowali w Akademii Sztuk Pięknych. Obok imienia łączyło ich coś jeszcze: świadomość własnego talentu, który – w ich ówczesnym mniemaniu – miał się spełnić w twórczości malarskiej, oraz wojenne przeżycie śmierci ojca.

Historia kina Back to Black Joanna Łuniewicz „Nawet w żałobie jest elegancka” – mówią adoratorzy o Coco Chanel opłakującej śmierć kochanka (Chanel i Strawiński, 2009, J. Kounen). Zanim francuska projektantka zapoczątkowała rewolucję, promując małą czarną sukienkę, kolor ten był zaprzeczeniem powabu i szyku. Jednolita czerń, tak jak szeleszcząca gruba tafta o ledwie dostrzegalnym połysku, sięgające kolan welony czy biżuteria z onyksu, należała do rekwizytorni tajemniczej krainy wdów, leżącej gdzieś pomiędzy cmentarnym murem a jednoosobowym łóżkiem, przy którym stała fotografia opasana czarną wstążką.

Smutek jako forma Rafał Syska Depresja, smutek, melancholia – wszystkie te stany i nastroje, które są niezbywalnym cieniem naszego życia, wpływają na tematykę wielu scenariuszy. Oddziałują też na warstwę wizualną filmu i narrację, a także na przestrzeń, dźwięk i tonację barwną. Tak jakby mrok subiektywnych odczuć i ciężar zniechęcenia miały odcisnąć piętno nie tylko na aktywności bohatera, ale też na samej formie filmowego dzieła.