Monos
Ośmioro dzieciaków w kolumbijskiej dżungli. Są w różnym wieku, noszą pseudonimy: Rambo, Wolf, Lady czy Boom Boom. To dzieci wojny. Należą do kolejnego pokolenia wychowującego się podczas wewnętrznego konfliktu, który w Kolumbii trwa od 1964 roku. I choć w roku 2016 podpisano rozejm między rządem a lewicowymi partyzantami, do pełnego rozbrojenia wciąż daleko. Ale Monos nie zajmuje się polityką, tylko „nienawistną ósemką”, której mamy okazję przyjrzeć się z bliska już podczas otwierających film ćwiczeń. Ich górską kryjówkę właśnie odwiedził komendant; trenuje ich, zagrzewa do walki, wydaje polecenia. Zostawia im też pod opieką krowę, noszącą imię najsłynniejszej na świecie Kolumbijki. Shakira towarzyszyć będzie jednak dzieciakom krótko, bo zabawy z bronią, tak lubiane przez młodocianych żołnierzy, są niebezpieczne nie tylko dla ludzi. Śmierć zwierzęcia stanie się zaczynem dezintegracji oddziału, wyzwoli strach i podziały, doprowadzi do kolejnych przegrupowań, walk o władzę, dywersji, tragedii… Śledzenie dynamiki tej grupy jest fascynujące. Ale i przerażające.
Bóg istnieje, jej imię to Petrunija
Pomimo zawartego w tytule wyznania wiary film Teoni Strugar Mitevskiej nie stanowi próby przeszczepienia idei Christian films w realia południowych Bałkanów. Przeciwnie, to zjadliwa i prowokacyjna krytyka tradycyjnego, religijnego porządku oraz sprzymierzonych z nim struktur władzy – patriarchalnej, ekonomicznej, państwowej. Właśnie ta buntowniczość, podlana sporą dawką ironicznego humoru i trafnością społecznych obserwacji, decyduje o jakości i świeżości filmu Mitevskiej.