Skatepark królów
Zmięta paczka papierosów, stara butelka, kamień, piłeczka tenisowa. Zbliżenia porzuconych w chilijskim skateparku śmieci, które nieuchronnie lądują w pysku zadowolonego psiaka, oddają ducha obserwacyjnego dokumentu (dogumentu?) Ivána Osnovikoffa i Bettiny Perut. Na przekór żywiołowości i barwności pokazywanego w "Skateparku królów" środowiska kontemplujemy błahą codzienność. Przewrotność filmu polega na odwróceniu powszechnych, kulturowych wyobrażeń także przez pozornie nieprzystającą formę: spokojną narrację, długie ujęcia, skupienie na zewnętrznych fragmentach rzeczywistości.
Dom, który zbudował Jack
Od momentu, gdy podczas konferencji prasowej w Cannes Lars von Trier oznajmił, że „rozumie Hitlera”, minęło siedem lat. Niefortunne wystąpienie zaowocowało uznaniem duńskiego reżysera za persona non grata na festiwalu. Dopiero w 2018 roku zdecydowano się wybaczyć laureatowi Złotej Palmy, czego wyrazem był zorganizowany tam premierowy pokaz jego nowego dzieła. I choć teraz von Trier nie był skory do dzielenia się swoimi niepopularnymi poglądami, to bez skandalu się nie obyło. Tym razem rozzłościł canneńską publiczność, dla której seans "Domu, który zbudował Jack" okazał się nie do wytrzymania.