Ema Kiedy już wydawało się, że w tym roku pogranicza teledysku i filmu muzycznego zostaną zdominowane przez Paula Thomasa Andersona i jego "Animę" (2019), rzuconą przezeń rękawicę podjął Pablo Larraín. Chilijczyk wybrał do swojego tandemu rodaka, Nicolasa Jaara, którego jaskrawe, często agresywne beaty towarzyszą bohaterom "Emy" przez cały seans. Różne style muzyczne i taneczne, a także nadane im znaczenia to jeden z tematów obrazu Larraína. Główni bohaterowie, tancerka i choreograf teatru w Valparaíso, charakteryzowani są przez warstwę audialną filmu. Emę, tytułową bohaterkę, reprezentuje żywiołowy reggaeton, Gastona, jej męża – wystudiowany taniec współczesny. Ten muzyczny rozdźwięk stanowi jednak najmniejszy problem małżeństwa na życiowym zakręcie.
Odkrycia Liberté "Liberté", najnowszy film Alberta Serry, tworzy wraz z "Historią mojej śmierci" (2013) i "Śmiercią Ludwika XIV" (2016) nieformalną trylogię, której wspólnym mianownikiem jest wiek XVIII, przywoływany i fetyszyzowany przez Katalończyka na różne sposoby. Serra to bodaj najciekawszy dziś europejski reżyser, który – kontynuując niejako analogiczne poszukiwania Roberta Rosselliniego z późnego etapu jego kariery – proponuje widzom własną wizję kina historycznego, a ściślej: autorską próbę wizualizowania przeszłości. Łączy zaufaną obsadę złożoną z nieprofesjonalnych aktorów z tuzami kina (jak Jean-Pierre Léaud i Helmut Berger); minimalistyczną scenografię z wielką dbałością o kostiumy i makijaż; powolną rejestrację z urodziwymi obrazami wskrzeszanej przeszłości.
Odkrycia Eastern W 2017 roku Studio Munka ogłosiło pilotażową wersję programu dla młodych twórców „60 Minut”, a dwa lata później w jego ramach powstała pierwsza para filmów: "Supernova" Bartosza Kruhlika i "Eastern" Piotra Adamskiego. Oba dzieła trwają – wbrew tytułowi projektu – 78 minut, bezpardonowo bawią się gatunkowymi konwencjami, pozwalającymi im na trafny i nieoczywisty portret współczesności, a przede wszystkim objawiają dwóch znakomitych debiutantów. Dzieci „60 Minut” wkroczyły na salę balową polskiego kina niczym Kopciuszek i Jezebel w jednym. "Supernova" otrzymała nagrodę za najlepszy debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, jednak dla równie fascynującego filmu Adamskiego zabrakło miejsca w konkursowej dziewiętnastce. Nie zmienia to faktu, że "Eastern" należy do ścisłej czołówki najciekawszych rodzimych produkcji ostatniego roku.
Nieoszlifowane diamenty Gdyby ktoś szukał we współczesnym kinie najbardziej skrajnej antytezy slow cinema, ostatnie filmy braci Safdie wyprzedziłyby nawet napakowane akcją widowiska Marvel Cinematic Universe, ustępując chyba jedynie hiperkinetycznemu Mad Max: Na drodze gniewu (2015, G. Miller). Zarówno Good Time (2017), poprzednie dzieło nowojorskich twórców, jak i najnowsze Nieoszlifowane diamenty to filmowe odpowiedniki rollercoastera: intensywne, frenetyczne, obezwładniające tempem i dynamiką narracyjną kroniki losów niepotrafiących się zatrzymać jednostek.