Melodramat przez lata wiązano z tym, co eskapistyczne, irracjonalne i niskie, kojarzono go ze łzami, a łzy – z kobiecością, co przez arbitrów kulturowego smaku nigdy nie było wysoko waloryzowane.

Fakt, że kino Janusza Majewskiego ma niewiele wspólnego z kinem zaangażowanym, sprawił, iż często uważano je za mniej wartościowe niż utwory realistyczne, które miały ambicję objaśniania i komentowania współczesności. Sytuowane było zwykle w ramach kina eskapistycznego i sprowadzane do powierzchni – stylowych rekwizytów i pięknych ornamentów. Warto jednak zapytać, co pod ową idealną powierzchnią się kryje?