Choć trudno odnaleźć jednoznaczną definicję „wstydliwej przyjemności”, wydaje się, że niewielu osobom termin ten jest obcy. Rzecz tyczy się tego dziwnego uczucia w trzewiach, gdy wzbierające poczucie winy, wstydu czy też zażenowania nie osiąga na tyle wysokiego poziomu intensywności, byśmy w jakikolwiek sposób zrezygnowali z tej silnej rozkoszy, której mimo wszystko doświadczamy. Uczucie to niejasne, sporo w nim pomieszania i niespójności, przyciągania i odpychania, ekscytacji i poczucia winy.