Choć zdawałoby się, że Mołda skupia się na jednostkach, to przede wszystkim krytykuje radykalne metody wychowawcze, zadając szereg pytań o to, czy człowiek może zostać naprawiony przez innego, równie wadliwego człowieka, czy restrykcyjne wychowanie nie prowadzi do dehumanizacji jednostki, a także jak dużą kontrolę można sprawować nad drugą osobą, by nie zacząć jej wykorzystywać do zaspokojenia własnych potrzeb. Co więcej, sugeruje znaczenie i ważność używania słowa „stop” w życiu codziennym.