Film Urszuli Antoniak, pokazany premierowo na festiwalu w Rotterdamie w 2022 roku, to kolejny osobisty obraz reżyserki konsekwentnie poruszającej kwestie dotyczące bliskości, emocjonalnych związków i ich rozpadu w wyniku rozstania albo śmierci. Ważność tych problemów podkreśla tytuł „Splendid Isolation”, odwołujący się do politycznego terminu „wspaniałego odosobnienia”, jak określano w XIX wieku postawę Wielkiej Brytanii na forum międzynarodowym. Antoniak wykorzystuje to pojęcie, by oddać atmosferę izolacji, odosobnienia i przymusowego dystansu, który muszą zachować bohaterki ze względu na stan zdrowia jednej z nich.

Film „Słońce” przyniósł kurdyjskiej reżyserce Kurdwin Ayub nagrodę za debiut fabularny na festiwalu filmowym w Berlinie w 2022 roku, potwierdzając jej status wielokulturowej twórczyni, zdobyty dokumentem „Paradise! Paradise!” (2016). W obu filmach bohaterami są członkowie kurdyjskiej diaspory w Austrii, dokąd przybyli z różnych krajów Bliskiego Wschodu, podobnie jak rodzice Ayub pochodzący z Iraku. To właśnie ich doświadczenia – i te związane z wyjazdem oraz adaptacją do życia na emigracji, i te dotyczące kontaktów z krajem pochodzenia – stały się dla reżyserki podstawową inspiracją. W „Słońcu” główna bohaterka Yesmin w toku nieoczekiwanych wydarzeń musi się zmierzyć z kwestią tożsamości, definiowaną z jednej strony przez kurdyjską tradycję, a z drugiej przez austriackie realia.

Jak podkreśliła Sciamma w opisie genezy filmu, chciała skupić się na emocjach i sposobie odczuwania świata przez dzieci, które we współczesnych realiach szczególnie często doświadczają różnych kryzysów i napięć. Nawet jeśli ich nie rozumieją, to odbierają towarzyszące im emocje i różnie sobie z nimi radzą. Takie przesunięcie uwagi na dziecięce bohaterki pozwala spojrzeć na Małą mamę przez pryzmat zagadnień związanych z dorastaniem, którymi zajmują się studia nad dziewczyńskością, jak można by przetłumaczyć nazwę girlhood studies.